De kok is ontslagen.
Geen kok zó vriendelijk als hij tegen Rosie en mij (ook wel omdat wij zijn taarten altijd prezen.)
Geen kok zó trots op wat hij heeft gekookt.
Op een dag vroeg hij ons om hem een briefje te schrijven waarin we zegden hoe lekker we z'n eten vonden. We beloofden het, maar vergaten het.
Vrijdag keek hij ons zeer triest aan en vroeg waarom we geen briefje hadden geschreven. We zeiden: we'll do it right now!
Hij gaf ons een pen en een papier waarop stond: Petition for the chef.
Wij: Oh no, are you going to be fired?
Hij: The manager will decide. Perhaps I won’t be here anymore on Monday. But could you please talk to the manager?
Hij gaf ons haar naam en nummer:
Clair Alyewood: 077/0881650
Wij vergaten haar te bellen. De bitch heeft de kok ontslagen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Wat droevig. Het klinkt alsof de arme kok dood is. Je verhaal doet me terugdenken aan Knak. Zijn dood maakte me zo verdrietig dat ik er een gedichtje bij schreef. Niet dat het hielp en hem weer levend maakte, maar een beetje troost viel er toch wel uit te putten. Misschien kan het jou ook een beetje troosten:
Hond met bijnaam Knak
God, zegen Knak
Hij is nu dood
Zijn tong, verhemelte, was rood
Toen was het wit
Toen was hij dood
God, zegen Knak
Hij was een hond
Zijn naam was Knak
Maar in zijn hondenlichaam stak
Een beste ziel
Een verre tak
Een oud verbond
God, zegen Knak
(De geest van) Jan Hanlo
Dag Judith en Doppe
Toffe blog zeg... alleen jammer voor die kok. Wat is er eigenlijk gebeurd met die kok? Zijn Doppe's wangen nog niet ontploft? Ik lig alsins nog niet op de maan of in de boom !!!
Helaas heb ik weinig tijd om mailtjes te sturen...
Doe je nu toch nog mee in Utrecht? Nathalie dacht van niet?
Groetjes uit je thuisland,
Martijn
Post a Comment