De verhalenvertellers

...
Gisteren, in Gent, was er een Gratis-in-Gent-event. Iedereen die gisteren om 9u niet bij Betty in de Rococo was, had ongelijk. Want er werden de vreemdste, sterkste, kruidigste verhalen verteld die we in tijden hadden gehoord.

Over vervloekingen, menseneters, prinsen, Johanna's, Rosita's, en gebroken harten.
Allemaal waren ze echt gebeurd.
'Als ik het niet met mijn eigen ogen had gezien, had ik het zelf nooit geloofd, maar tóch was het zo, ik zag de tuinslang bewegen.'

Soms vergaten we haast te ademen. Tot... het meestal toch goed afliep. Gelukkig.
Al kwam er heel veel bloed bij te pas, en het verlies van heel wat lichaamsdelen.

Maar wij slurpten thee, en aten koekjes, en verslikten ons af en toe als het te spannend werd.

En dan was er ook nog Betty, de barvrouw, misschien wel het meest bijzondere verhaal van allemaal. We begrepen: ze was zélf het 'vleugje mysterie' in haar ijsthee. Ze bracht ons drank, en heel veel warmte. (Dat laatste stond ook op de kaart.)
En, tot slot, om ons te verwennen, kersen-amandellikeur, 'vóór jullie vertrekken, om de koude door te komen', 'omdat jullie zo goed in het decor pasten'.
De koude voelden we niet meer.