Rosie zoekt de badkamer in het sprookjeshuis in Melle. Onderweg komt ze de vader des huizes tegen (of is het Pettson?) gehuld in een wit nachthemd.
Guten Morgen!
Dag vreemde man.
De reizigers ontbijten samen met Lela en haar wederhelft, een Marokkaanse filmmaker. Pettson vertelt over Siebenschläfers, over de talrijke zustergemeenten van Melle, over een natuurpark in de buurt.
Voor ze vertrekken wil PM nog snel een foto bij de kerstboom. Rosie neemt Flander bij de arm en Joro wordt een WOEF. Pettson trekt een lange jas aan en een hoge muts. Hij speelt zijn leaving tune op de piano ('the only song I can play') en jaagt het reisgezelschap zijn huis uit.
Het sprookjeshuis blijkt zelfs overdag een sprookje.
De auto staat nog steeds in het sneeuwveld. Gelukkig. Het veld wordt nog mooier door de opkomende zon en de wind die de bovenlaag verstuift.
Olapoooooola.
Bad Essen is mooier ’s nachts. Oeioei, wat een tegenvaller. Aangezien ze net de oudjesgymnastiek gemist hebben en er verder niets te beleven valt, ploft het reisgenootschap neer in een Brasserie voor taart en een warme drank.
Bad Essen is saai en er valt nichts fatsoenlich zu fressen.
Terug in de auto richting Grubbenvorrrrrrrrrst, want WiwiWawa en PM willen een bezoekje brengen aan twee oude bekenden. Waaw. Canadese rocker Jim en zijn Misses Zippie. Jim maakt fantastische instrumenten en haalt inspiratie uit zijn dromen.
We were rockin' along, my mates and me. I looked down and saw that I was playing an instrument I'd never seen before. So when I woke op, I started drawing...
Ze verwelkomen het gezelschap in hun heerlijk gezellige living en vullen hun maag met lekkere ajuinensoep. Uh oh, WiwiWawa's grote culinaire struikelblok, AJUINEN.
Jim denkt er het zijne van.
When I had to choose between butterflies and onions, I’d say: get rid of the butterflies.
Eigenlijk mogen de reizigers al blij zijn dat ze weten wat er in de soep zit.
When I was young and I asked what dinner would be, the answer always was: ‘don’t ask’. I’ve eaten ‘don’t ask soup’ for years.
Misses Zippie verzorgt ons zo goed.
This house is like a stream of coffee.
Jim entertaint zo geweldig.
Babies are like aliens. They infiltrate your house. Everyone is obsessed with them and goes: booeeeboeebababaaabibibibiiibibi. They live amongst you like they are one of you. Babies are monstrous aliens.
Zooooo dat de reizigers twijfelen.
Ja nee?
Blijven niet blijven?
WiwiWawa’s flexibele doch democratische stemsysteem brengt hen bij de beslissing om diezelfde avond nog naar Brussel te rijden en daar de trein te nemen naar Gent.
Ze verlaten de hartelijke warmte met bloemen in hun handen en heldenverhalen in hun hoofd. Brussel is er snel. De trein iets minder.
V-e-r-t-r-a-g-i-n-g-e-n- o-p- a-l-l-e- l-i-j-n-e-n-
Enkele uren speelkaartplezier later: dé trein!
Op de trein nog een vereeuwiging van het gezelschap door een Franstalig model.
En dan: Gent.
Rosies gevoel verandert onmiddellijk. Gent. Terug. In. Gent. Terug. Een. Confrontatie. Terug. Teurig. Terurig. Treurig.
Maar ze is niet alleen.
Ze stapt naast PM naar het centrum. Achter haar Flander, WiwiWawa en Joro. Gegiechel. Gelach. Hééérlijk.
Een nachtelijke friet bij Julien om de behouden thuiskomst te vieren. WiwiWawa waant zich in de hemel. Nog eens échte frieten, waaw.
PM heeft slaapplaats geregeld op zijn oude kot. Vlak aan de boekentoren. Een beter einde van de mooie trip kan Rosie zich niet indenken. Ze valt in slaap in de zetel van Pieter O. Onder de boekentoren. Met weer een mooie ochtend in het vooruitzicht.
Wednesday 27 January 2010
Sunday 10 January 2010
De Trip of ... DEEL III
‘Goeiemorgen!’ PM steekt zijn hoofd even om de deur. Rosie weet voor enkele seconden niet waar ze zich bevindt. Hmpf. Haar oog valt op een aapje dat kan vermenigvuldigen en een adventskalender waar alle chocolade al uit verdwenen is. Dat verduidelijkt. Dan ziet ze dat Polly haar ligt aan te kijken. Joro –Polly’s baasje- slaapt nog en het ziet ernaar uit dat WiwiWawa ook niet meteen van WiwiWawa zal doen.
‘Het voordeel van de vrije badkamer dan maar’ denkt Rosie en wurmt zich moeizaam uit de slaapzakworst.
De weg naar de badkamer verloopt stroef. Halverwege blijft Rosie vastplakken aan de vloer. Uh oh, hier is duidelijk een hele plas maplesyrup gemorst. Rosie staat even stil bij de benarde situatie: kostbare ahornsiroop werd immers verspild.
Op deze dag plakte ik vast in ahornsiroop in een keuken in Åhrus.
Een memorabele ochtend van wat een hoogst memorabele dag zal worden.
Eens fris uit de douche redt Rosie Joro en WiwiWawa uit de maplesyrup-plas, zodat WiwiWawa haar grote opruimplan uit de doeken kan doen: ‘de gevreesde Landlord komt controleren, alles moet blinken’. Terwijl het kuisteam WiwiWawa’s wondere schoonmaaktechnieken toepast (het moet er gekuist uit zien, maar vooral gekuist ruíken), laden PM en Flander de auto in en gaan op jacht naar voedsel.
De verrassing van de dag: het reisgenootschap zal overnachten in ... MELLE.
Vrrrrrrroeeeeeeeeeeeeeeeemmmmmmmmm. Koers naar Duitsland.
Daaaaaaaaaag huis! Daaaaaaaaaag Rødebøge! Daaaaaaaaaaaag Åhrus!
Grote glijbaanavonturentocht met af en toe een stop, een file, een mop
Rosie, Joro en WiwiWawa houden een bescheiden receptie op de achterbank: zoute stokjes, verse ananas, kerstomaatjes, chips en Capriconnekes.
En ze fantaseren over Melle. Over het Huis. Over de gastvrouw. Over haar vader.
Wanneer ze de hoofdwegen verlaten en ze tussen witte velden en donkere bossen rijden, begint het te sneeuwen. Op dat moment zingen Simon&Garfunkel.
See how they shine / If you need a friend / I'm sailing right behind
Rosie ziet de vlokjes vallen. Ze hoort de reisgenoten babbelen en prent zich dit moment in.
Op deze dag zat ik in een auto in besneeuwd Duitsland toen alles plots klopte. De omgeving, de reisgenoten, de muziek.
Like a bridge over troubled water I will ease your mind.
Dit kan niet beter worden.
Na een tijdje komen ze aan in Bad Essen. Het Bad Essen wintersprookje zorgt voor wild enthousiasme bij de reizigers. Bad Essen by night.
Aber es ist toch nicht ganz möglich!
Dadeddie toch ni te doene?
Sfeer plus duizend.
Dat is hier nog een beetje strak!
Telefoon van Lela uit Melle: ‘it is impossible to drive up the mountain in this weather, so you should park your car and proceed on foot’.
De spanning stijgt, de auto klimt... De auto klimt vlotjes! Ooh dit gaat gezwind. Tot plots de sneeuw de overhand krijgt. PM parkeert de auto in een sneeuwveld en het reisgezelschap maakt zich klaar om naar boven te stappen. Gepakt en gezakt staat Rosie aan de voet van de sneeuwberg, tot haar enkels in de sneeuw. Het oranje licht van de straatlantaarn doet de sneeuw glinsteren.
En voor de derde keer die dag prent Rosie zich het moment in.
Op deze dag stond ik in de glinsterende sneeuw. In Melle. Met een nieuwe ontmoeting in het vooruitzicht.
Dit kan niet beter worden.
Rosie zet haar voeten in de voetsporen van Flander. Dat helpt, want de sneeuw is echt diep. In het sneeuwbos is het pikdonker. PM en Flander dragen hoofdlampjes en dankzij die dansende lichtjes slagen de reisgenoten erin het Huis te bereiken.
Het Huis. Met een mooie vleugelpiano, vier buffetpiano’s, een clavecimbel, een gitaar, een cello en hier en daar wat violen,
Het Huis. Met een grote kerstboom en een lieve gastvrouw.
Snel prepareert het reisgenootschap een avondmaal voor Lela en voor zichzelf.
Slapen doen ze op zolder. Naast elkaar op comfortabele matrassen.
Rosie typt nog even een bericht naar Melanie:
Deze nacht slaap ik op de zolder van een oude boerderij in een donker bos op een besneeuwde berg in Duitsland. Gute Nacht!
‘Het voordeel van de vrije badkamer dan maar’ denkt Rosie en wurmt zich moeizaam uit de slaapzakworst.
De weg naar de badkamer verloopt stroef. Halverwege blijft Rosie vastplakken aan de vloer. Uh oh, hier is duidelijk een hele plas maplesyrup gemorst. Rosie staat even stil bij de benarde situatie: kostbare ahornsiroop werd immers verspild.
Op deze dag plakte ik vast in ahornsiroop in een keuken in Åhrus.
Een memorabele ochtend van wat een hoogst memorabele dag zal worden.
Eens fris uit de douche redt Rosie Joro en WiwiWawa uit de maplesyrup-plas, zodat WiwiWawa haar grote opruimplan uit de doeken kan doen: ‘de gevreesde Landlord komt controleren, alles moet blinken’. Terwijl het kuisteam WiwiWawa’s wondere schoonmaaktechnieken toepast (het moet er gekuist uit zien, maar vooral gekuist ruíken), laden PM en Flander de auto in en gaan op jacht naar voedsel.
De verrassing van de dag: het reisgenootschap zal overnachten in ... MELLE.
Vrrrrrrroeeeeeeeeeeeeeeeemmmmmmmmm. Koers naar Duitsland.
Daaaaaaaaaag huis! Daaaaaaaaaag Rødebøge! Daaaaaaaaaaaag Åhrus!
Grote glijbaanavonturentocht met af en toe een stop, een file, een mop
Rosie, Joro en WiwiWawa houden een bescheiden receptie op de achterbank: zoute stokjes, verse ananas, kerstomaatjes, chips en Capriconnekes.
En ze fantaseren over Melle. Over het Huis. Over de gastvrouw. Over haar vader.
Wanneer ze de hoofdwegen verlaten en ze tussen witte velden en donkere bossen rijden, begint het te sneeuwen. Op dat moment zingen Simon&Garfunkel.
See how they shine / If you need a friend / I'm sailing right behind
Rosie ziet de vlokjes vallen. Ze hoort de reisgenoten babbelen en prent zich dit moment in.
Op deze dag zat ik in een auto in besneeuwd Duitsland toen alles plots klopte. De omgeving, de reisgenoten, de muziek.
Like a bridge over troubled water I will ease your mind.
Dit kan niet beter worden.
Na een tijdje komen ze aan in Bad Essen. Het Bad Essen wintersprookje zorgt voor wild enthousiasme bij de reizigers. Bad Essen by night.
Aber es ist toch nicht ganz möglich!
Dadeddie toch ni te doene?
Sfeer plus duizend.
Dat is hier nog een beetje strak!
Telefoon van Lela uit Melle: ‘it is impossible to drive up the mountain in this weather, so you should park your car and proceed on foot’.
De spanning stijgt, de auto klimt... De auto klimt vlotjes! Ooh dit gaat gezwind. Tot plots de sneeuw de overhand krijgt. PM parkeert de auto in een sneeuwveld en het reisgezelschap maakt zich klaar om naar boven te stappen. Gepakt en gezakt staat Rosie aan de voet van de sneeuwberg, tot haar enkels in de sneeuw. Het oranje licht van de straatlantaarn doet de sneeuw glinsteren.
En voor de derde keer die dag prent Rosie zich het moment in.
Op deze dag stond ik in de glinsterende sneeuw. In Melle. Met een nieuwe ontmoeting in het vooruitzicht.
Dit kan niet beter worden.
Rosie zet haar voeten in de voetsporen van Flander. Dat helpt, want de sneeuw is echt diep. In het sneeuwbos is het pikdonker. PM en Flander dragen hoofdlampjes en dankzij die dansende lichtjes slagen de reisgenoten erin het Huis te bereiken.
Het Huis. Met een mooie vleugelpiano, vier buffetpiano’s, een clavecimbel, een gitaar, een cello en hier en daar wat violen,
Het Huis. Met een grote kerstboom en een lieve gastvrouw.
Snel prepareert het reisgenootschap een avondmaal voor Lela en voor zichzelf.
Slapen doen ze op zolder. Naast elkaar op comfortabele matrassen.
Rosie typt nog even een bericht naar Melanie:
Deze nacht slaap ik op de zolder van een oude boerderij in een donker bos op een besneeuwde berg in Duitsland. Gute Nacht!
Wednesday 6 January 2010
Hoe J voor de tweede keer Melanie werd
...
Melanie zit aan een ronde tafel met zeven anderen.
Alle acht hebben ze een stapeltje papier vast.
De spanning is te snijden. Ze lezen het stuk dat ze zullen gaan spelen:
Bedkwartet van Ackbourn.
Een stuk waarin alles misgaat wat mis kan gaat
4 koppels:
--> Ernest en Delia
--> Nick en Jane
--> Malcolm en Kate
--> Trevor en Susannah
De acteurs gieren van het lachen
maar beslissen dat nog gauw iets aan die namen gedaan moet worden
Trevor, en Malcolm, dat bekt zo slecht.
Ze bedenken nieuwe, Hollandse namen.
Ernest wordt Rinus, Delia wordt Ria, Nick wordt Barry,
Malcolm wordt Lucas, Kate wordt Fleur, Susannah Annabelle.
En dan komt Jane:
Iemand vraagt Melanie: 'Judith, hoe wil jíj heten?'
Melanie twijfelt.
Iemand noemt namen. Janna, Liesbet, Eline, Roos, Marie, Marieke,
Nee, schudt Melanie. Nee, nee. Iets anders.
Zelf kan ze niet gauw iets bedenken.
Tot iemand plots: Melanie?
Melanie schrikt. Ze kijkt op, verbaasd. Wordt een beetje rood. En knikt dan heftig.
Ja, dat wordt het!
De anderen lijken zich af te vragen wat zo bijzonder is aan 'Melanie'
Heel even maar
Dan gaan ze gauw verder met de volgende:
David, hoe wil jij heten? Oscar, of Thomas, of Arthur, of...
Melanies gedachten zijn nog ergens anders.
De grijns krijgt ze niet meer van haar lippen.
...
Melanie zit aan een ronde tafel met zeven anderen.
Alle acht hebben ze een stapeltje papier vast.
De spanning is te snijden. Ze lezen het stuk dat ze zullen gaan spelen:
Bedkwartet van Ackbourn.
Een stuk waarin alles misgaat wat mis kan gaat
4 koppels:
--> Ernest en Delia
--> Nick en Jane
--> Malcolm en Kate
--> Trevor en Susannah
De acteurs gieren van het lachen
maar beslissen dat nog gauw iets aan die namen gedaan moet worden
Trevor, en Malcolm, dat bekt zo slecht.
Ze bedenken nieuwe, Hollandse namen.
Ernest wordt Rinus, Delia wordt Ria, Nick wordt Barry,
Malcolm wordt Lucas, Kate wordt Fleur, Susannah Annabelle.
En dan komt Jane:
Iemand vraagt Melanie: 'Judith, hoe wil jíj heten?'
Melanie twijfelt.
Iemand noemt namen. Janna, Liesbet, Eline, Roos, Marie, Marieke,
Nee, schudt Melanie. Nee, nee. Iets anders.
Zelf kan ze niet gauw iets bedenken.
Tot iemand plots: Melanie?
Melanie schrikt. Ze kijkt op, verbaasd. Wordt een beetje rood. En knikt dan heftig.
Ja, dat wordt het!
De anderen lijken zich af te vragen wat zo bijzonder is aan 'Melanie'
Heel even maar
Dan gaan ze gauw verder met de volgende:
David, hoe wil jij heten? Oscar, of Thomas, of Arthur, of...
Melanies gedachten zijn nog ergens anders.
De grijns krijgt ze niet meer van haar lippen.
...
Tuesday 5 January 2010
De Trip of ... DEEL II
Kykeliky! Wakker worden in Åhrus. Een top ontbijt met achtergelaten lekkers. De reisgenoten trekken t-shirts, truien, jassen, sjaals, mutsen en handschoenen aan, glijden de trap af en beginnen aan hun overdag-tocht door Åhrus.
Wandeling in een sneeuwbos met sleeënde sneeuwkindjes. Koedzjiekoedzjie. Zicht op zee. Dappere joggers op een ijspad.
Ooohruus heeft een schattig centrum met een gezellige kerstmarkt. WiwiWawa is geen fan van het stadhuis.
Ma zó’n lelijk gebouw. Dat is nog een beetje niét mooi, amai.
Ze is wel een grote fan van een graffiti, die je moet zien op de juiste manier om de volle impact ervan te beseffen.
Ogen dicht. Wandel wandel wandel. Omdraaien. Ok, doe nu alsof je gewoon aan het wandelen was en de graffiti voor het eerst opmerkt.
“Ooooooh.”
De laatste avond in Åhrus, PM tovert zijn croque-monsieur-machine om tot een wafelijzer en maakt wafels. Joro snijdt bananen, Flander zet kersensiroop klaar, WiwiWawa maakt chocomelk met Bailey’s. Een feestmaal wordt voorbereid op de tweede verdieping van Rødebøge, het witte huis. Vreemde gasten stromen toe. (waren ze eigenlijk wel allemaal uitgenodigd?)
Canadezen met een kan vol maplesyrup.
Een Italiaan met een favoriete plant en een doctoraat.
Een Spaanse van wie het sneeuwtapijt in de tuin onbetreden moet blijven.
Een voor zich uit starende Parijzenaar die af en toe eens giechelt.
Twee prettig gestoorde IJslanders met een vreemd drankje.
There are no trains in Iceland.
He was on his first train when he was twenty-two. My first train was when I was sixteen.
You were only sixteen?
De avond vordert. Wafels nemen vreemde vormen aan, de tafel raakt gevuld met lege flessen. Ze verlaten het mooie witte huis nog eens om te gaan dansen.
Het is nacht in Oohruus. PM, Joro, Flander, WiwiWawa en Rosie glijden over de weg. Rosie is een beetje onstabiel, maar zeer vrolijk. Aan de bushalte komen ze een IJslander en een Parisien tegen. De Parijzenaar vertrekt naar huis, naar Frankrijk.
In koor, stoomwolkjes uitblazend, zingen de schijnbaar onvermoeide reizigers een afscheid.
So long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye. Adieu, adieu, to yieu and yieu and yieu.
De nacht is vergevorderd wanneer het reisgenootschap Rødebøge bereikt. De keuken is a mess. Zorgen voor morgen. (Toch al lichte stress bij WiwiWawa: de Landlord gaat komen controleren, muhahaaa.)
Slaapwel PM. Slaapwel Flander. Slaapwel Joro. Slaapwel WiwiWawa.
Slaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaapwel.
Waar slapen we morgen?
Wandeling in een sneeuwbos met sleeënde sneeuwkindjes. Koedzjiekoedzjie. Zicht op zee. Dappere joggers op een ijspad.
Ooohruus heeft een schattig centrum met een gezellige kerstmarkt. WiwiWawa is geen fan van het stadhuis.
Ma zó’n lelijk gebouw. Dat is nog een beetje niét mooi, amai.
Ze is wel een grote fan van een graffiti, die je moet zien op de juiste manier om de volle impact ervan te beseffen.
Ogen dicht. Wandel wandel wandel. Omdraaien. Ok, doe nu alsof je gewoon aan het wandelen was en de graffiti voor het eerst opmerkt.
“Ooooooh.”
De laatste avond in Åhrus, PM tovert zijn croque-monsieur-machine om tot een wafelijzer en maakt wafels. Joro snijdt bananen, Flander zet kersensiroop klaar, WiwiWawa maakt chocomelk met Bailey’s. Een feestmaal wordt voorbereid op de tweede verdieping van Rødebøge, het witte huis. Vreemde gasten stromen toe. (waren ze eigenlijk wel allemaal uitgenodigd?)
Canadezen met een kan vol maplesyrup.
Een Italiaan met een favoriete plant en een doctoraat.
Een Spaanse van wie het sneeuwtapijt in de tuin onbetreden moet blijven.
Een voor zich uit starende Parijzenaar die af en toe eens giechelt.
Twee prettig gestoorde IJslanders met een vreemd drankje.
There are no trains in Iceland.
He was on his first train when he was twenty-two. My first train was when I was sixteen.
You were only sixteen?
De avond vordert. Wafels nemen vreemde vormen aan, de tafel raakt gevuld met lege flessen. Ze verlaten het mooie witte huis nog eens om te gaan dansen.
Het is nacht in Oohruus. PM, Joro, Flander, WiwiWawa en Rosie glijden over de weg. Rosie is een beetje onstabiel, maar zeer vrolijk. Aan de bushalte komen ze een IJslander en een Parisien tegen. De Parijzenaar vertrekt naar huis, naar Frankrijk.
In koor, stoomwolkjes uitblazend, zingen de schijnbaar onvermoeide reizigers een afscheid.
So long, farewell, auf Wiedersehen, goodbye. Adieu, adieu, to yieu and yieu and yieu.
De nacht is vergevorderd wanneer het reisgenootschap Rødebøge bereikt. De keuken is a mess. Zorgen voor morgen. (Toch al lichte stress bij WiwiWawa: de Landlord gaat komen controleren, muhahaaa.)
Slaapwel PM. Slaapwel Flander. Slaapwel Joro. Slaapwel WiwiWawa.
Slaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaapwel.
Waar slapen we morgen?
Monday 4 January 2010
De Trip of Hoe dagen plots weken lijken en toch zeer snel voorbij gaan, DEEL I
Rosie werd onverwacht uitgenodigd op een trip.
Afspraak met PM, Joro en Flander in Brussel. Het plan: WiwiWawa ophalen in Åhrus.
PM heeft belangrijk reismateriaal mee (elektrisch machien: check, ijslandtrui: check, appareil photographique: check), Joro introduceert Polly en Rosie en Flander zien elkaar voor het eerst.
Op het perron van Brussel Nationale Luchthaven kijken de reisgenoten elkaar aan en ze herkennen de zin om te vertrekken.
Rosie is niet zenuwachtig, maar verheugd. Verheugd om onderweg te zijn. Na een hectische donderdag vol nipt te halen deadlines zal ze voor een paar dagen verdwijnen.
Haar hoofd helemaal leeg, zonder verwachtingen, zonder bagage. Haar armen vol met slaapzak, fleecedeken, rugzak, matje en een schaftzak.
Ik heb m’n wagen volgeladen ...
En ... we... zijn... vertrokken!
Sneeuw op de weg, sneeuw in de lucht, PM aan het stuur.
Vertel eens een grappig verhaal over huisdieren.
Vertel eens het genantste wat je ooit hebt meegemaakt.
Of bij nader inzien, zo genant mogelijk, maar toch niet iets écht beschamend.
Op een parking in Duitsland haalt PM zijn croque-monsieurmachine boven. En zijn beste Duits.
Kunnen wir deine Elektriziteit gebrauchen bitte?
Bibberend in de vriestemperaturen eten ze garagecroque-monsieurs en beseffen PM, Joro en Rosie voor het eerst deze trip dat hun schoeisel niét aangepast is aan de weersomstandigheden. Flander grinnikt droog in zijn bergbottinnen.
Onderweg zien ze sneeuw en nummerplaten. Luisteren ze naar de dj van het moment en parkeren Rosie en Joro op een Frauenparkplatz. Daar bemachtigen ze een onmisbaar product: antivries.
(niet voor de voeten maar voor de ruiten)
En dan plots: Ooohruuuus! En daar uit het mooiste witte huis stormt WiwiWawa. Met rode wangen en blonde haren. Recht uit een Astrid Lindgren boek. Met een welkom om u tegen te zeggen.
Ik ben nog zo’n beetje blij dat jullie er zijn!
WiwiWawa, ze stuurt ons enthousiast naar binnen, naar boven, naar de gezellige keuken. Houten vloer, witte muren. Spaghetti met veel groentjes. Begeleid door een verhaal zonder einde. Wawawaw WiwiWawa.
Het is hier hilaaarisch duur.
Ik ben nog zo’n beetje bliiiiiiiiiiiiiiij dat jullie er ziijn!
Joro, Flander, PM, Rosie en WiwiWawa gaan dan op stap met alle bewoners van het huis.
Erasmus-flashback.
Terwijl Rosie over het ijs glijdt, pint in de hand, koude voeten, maar volle maag, omringd door vrolijke gebrekkig Engels pratende mensen, is ze blij.
Wakker worden in Gent, feesten in Oooohruuus.
Afspraak met PM, Joro en Flander in Brussel. Het plan: WiwiWawa ophalen in Åhrus.
PM heeft belangrijk reismateriaal mee (elektrisch machien: check, ijslandtrui: check, appareil photographique: check), Joro introduceert Polly en Rosie en Flander zien elkaar voor het eerst.
Op het perron van Brussel Nationale Luchthaven kijken de reisgenoten elkaar aan en ze herkennen de zin om te vertrekken.
Rosie is niet zenuwachtig, maar verheugd. Verheugd om onderweg te zijn. Na een hectische donderdag vol nipt te halen deadlines zal ze voor een paar dagen verdwijnen.
Haar hoofd helemaal leeg, zonder verwachtingen, zonder bagage. Haar armen vol met slaapzak, fleecedeken, rugzak, matje en een schaftzak.
Ik heb m’n wagen volgeladen ...
En ... we... zijn... vertrokken!
Sneeuw op de weg, sneeuw in de lucht, PM aan het stuur.
Vertel eens een grappig verhaal over huisdieren.
Vertel eens het genantste wat je ooit hebt meegemaakt.
Of bij nader inzien, zo genant mogelijk, maar toch niet iets écht beschamend.
Op een parking in Duitsland haalt PM zijn croque-monsieurmachine boven. En zijn beste Duits.
Kunnen wir deine Elektriziteit gebrauchen bitte?
Bibberend in de vriestemperaturen eten ze garagecroque-monsieurs en beseffen PM, Joro en Rosie voor het eerst deze trip dat hun schoeisel niét aangepast is aan de weersomstandigheden. Flander grinnikt droog in zijn bergbottinnen.
Onderweg zien ze sneeuw en nummerplaten. Luisteren ze naar de dj van het moment en parkeren Rosie en Joro op een Frauenparkplatz. Daar bemachtigen ze een onmisbaar product: antivries.
(niet voor de voeten maar voor de ruiten)
En dan plots: Ooohruuuus! En daar uit het mooiste witte huis stormt WiwiWawa. Met rode wangen en blonde haren. Recht uit een Astrid Lindgren boek. Met een welkom om u tegen te zeggen.
Ik ben nog zo’n beetje blij dat jullie er zijn!
WiwiWawa, ze stuurt ons enthousiast naar binnen, naar boven, naar de gezellige keuken. Houten vloer, witte muren. Spaghetti met veel groentjes. Begeleid door een verhaal zonder einde. Wawawaw WiwiWawa.
Het is hier hilaaarisch duur.
Ik ben nog zo’n beetje bliiiiiiiiiiiiiiij dat jullie er ziijn!
Joro, Flander, PM, Rosie en WiwiWawa gaan dan op stap met alle bewoners van het huis.
Erasmus-flashback.
Terwijl Rosie over het ijs glijdt, pint in de hand, koude voeten, maar volle maag, omringd door vrolijke gebrekkig Engels pratende mensen, is ze blij.
Wakker worden in Gent, feesten in Oooohruuus.
Subscribe to:
Posts (Atom)
