De Trip of ... DEEL III

‘Goeiemorgen!’ PM steekt zijn hoofd even om de deur. Rosie weet voor enkele seconden niet waar ze zich bevindt. Hmpf. Haar oog valt op een aapje dat kan vermenigvuldigen en een adventskalender waar alle chocolade al uit verdwenen is. Dat verduidelijkt. Dan ziet ze dat Polly haar ligt aan te kijken. Joro –Polly’s baasje- slaapt nog en het ziet ernaar uit dat WiwiWawa ook niet meteen van WiwiWawa zal doen.
‘Het voordeel van de vrije badkamer dan maar’ denkt Rosie en wurmt zich moeizaam uit de slaapzakworst.

De weg naar de badkamer verloopt stroef. Halverwege blijft Rosie vastplakken aan de vloer. Uh oh, hier is duidelijk een hele plas maplesyrup gemorst. Rosie staat even stil bij de benarde situatie: kostbare ahornsiroop werd immers verspild.

Op deze dag plakte ik vast in ahornsiroop in een keuken in Åhrus.

Een memorabele ochtend van wat een hoogst memorabele dag zal worden.
Eens fris uit de douche redt Rosie Joro en WiwiWawa uit de maplesyrup-plas, zodat WiwiWawa haar grote opruimplan uit de doeken kan doen: ‘de gevreesde Landlord komt controleren, alles moet blinken’. Terwijl het kuisteam WiwiWawa’s wondere schoonmaaktechnieken toepast (het moet er gekuist uit zien, maar vooral gekuist ruíken), laden PM en Flander de auto in en gaan op jacht naar voedsel.

De verrassing van de dag: het reisgenootschap zal overnachten in ... MELLE.

Vrrrrrrroeeeeeeeeeeeeeeeemmmmmmmmm. Koers naar Duitsland.

Daaaaaaaaaag huis! Daaaaaaaaaag Rødebøge! Daaaaaaaaaaaag Åhrus!

Grote glijbaanavonturentocht met af en toe een stop, een file, een mop
Rosie, Joro en WiwiWawa houden een bescheiden receptie op de achterbank: zoute stokjes, verse ananas, kerstomaatjes, chips en Capriconnekes.

En ze fantaseren over Melle. Over het Huis. Over de gastvrouw. Over haar vader.

Wanneer ze de hoofdwegen verlaten en ze tussen witte velden en donkere bossen rijden, begint het te sneeuwen. Op dat moment zingen Simon&Garfunkel.

See how they shine / If you need a friend / I'm sailing right behind

Rosie ziet de vlokjes vallen. Ze hoort de reisgenoten babbelen en prent zich dit moment in.

Op deze dag zat ik in een auto in besneeuwd Duitsland toen alles plots klopte. De omgeving, de reisgenoten, de muziek.

Like a bridge over troubled water I will ease your mind.

Dit kan niet beter worden.

Na een tijdje komen ze aan in Bad Essen. Het Bad Essen wintersprookje zorgt voor wild enthousiasme bij de reizigers. Bad Essen by night.

Aber es ist toch nicht ganz möglich!
Dadeddie toch ni te doene?
Sfeer plus duizend.
Dat is hier nog een beetje strak!

Telefoon van Lela uit Melle: ‘it is impossible to drive up the mountain in this weather, so you should park your car and proceed on foot’.

De spanning stijgt, de auto klimt... De auto klimt vlotjes! Ooh dit gaat gezwind. Tot plots de sneeuw de overhand krijgt. PM parkeert de auto in een sneeuwveld en het reisgezelschap maakt zich klaar om naar boven te stappen. Gepakt en gezakt staat Rosie aan de voet van de sneeuwberg, tot haar enkels in de sneeuw. Het oranje licht van de straatlantaarn doet de sneeuw glinsteren.

En voor de derde keer die dag prent Rosie zich het moment in.

Op deze dag stond ik in de glinsterende sneeuw. In Melle. Met een nieuwe ontmoeting in het vooruitzicht.

Dit kan niet beter worden.
Rosie zet haar voeten in de voetsporen van Flander. Dat helpt, want de sneeuw is echt diep. In het sneeuwbos is het pikdonker. PM en Flander dragen hoofdlampjes en dankzij die dansende lichtjes slagen de reisgenoten erin het Huis te bereiken.

Het Huis. Met een mooie vleugelpiano, vier buffetpiano’s, een clavecimbel, een gitaar, een cello en hier en daar wat violen,
Het Huis. Met een grote kerstboom en een lieve gastvrouw.
Snel prepareert het reisgenootschap een avondmaal voor Lela en voor zichzelf.
Slapen doen ze op zolder. Naast elkaar op comfortabele matrassen.
Rosie typt nog even een bericht naar Melanie:

Deze nacht slaap ik op de zolder van een oude boerderij in een donker bos op een besneeuwde berg in Duitsland. Gute Nacht!