Nachtbezoek

Het is een koele heldere nacht.
Koel - niet koud - want het is windstil. Geen wiegende takken, geen wuivende blaadjes.
Helder want veel zichtbare sterren.

Rosie drukt op de ll knop. Pauze.
Ze neemt een pauze.

Buiten op de bank. Een dikke trui, sjaal, muts en een kop hete thee.
Sterren en frisse buitenlucht.

Binnen lost haar zusje het kruiswoordraadsel op. Gescheiden van Rosie door buiten- en binnenmuur.

Een gestreepte pluizige voorbijganger nestelt zich uitzinnig spinnend op schoot.

Zo vindt Rosie een Rosiestukje terug dat ze al jaren kwijt was.
Vroeger als mini-Rosie zat ze 's avonds zo vaak buiten. Op een kussen, onder een oude jas, in een tuinstoel.

Alleen met wat de avond te bieden had.
Een egel, een kat, slapende kippen, veel sterren.

Wanneer ze moe werd en naar binnen wou, vond ze de deur vaak op slot.
Binnen ging de drukte namelijk verder, binnen werd de nacht al buiten gesloten.

'Ah, was jij nog buiten?'


Rosie ademt nachtlucht en verstilt bij sterren, thee en poes. Ze hervindt oude rust. En verwondert zich.

Het ìs er allemaal nog. Alsof de avond geduldig gewacht heeft op een bezoek.


'Goeienacht' fluistert Rosie tevreden, 'goeienacht'.
En na lang dwalen voelt ze zich -voor even- nog eens echt thuis.