Peace of Mind

.
Connaught Hall. First Floor.
Precies in het midden van de gang is een conference room.
Met een venster in de deur.

Melanie kijkt graag stiekem naar binnen.
Naar de mannen in pak.
Of de Anonieme Alcoholisten.
Of de zakenvrouwen die schema’s maken op blackboards. Zoals Lynette in Desperate Housewives.

De vergaderaars kijken ook graag stiekem naar buiten. Als de voorzitter het niet ziet.

Naar Melanie als ze op blote voeten en met onfatsoenlijk kapsel uit de douche komt.
(En zo vlug als ze kan voorbij het raampje rent.)

Het beste aan de vergaderingen is wat er overblijft als iedereen weg is.
Koekjes. In papiertjes. Vele soorten. Vooral de Custard Creams zijn heerlijk. Onweerstaanbaar.

Soms is de drang te groot. Dan sluipt Melanie naar binnen en steelt de Custard Creams. Ze kan het echt niet helpen.
Achteraf voelt ze zich schuldig. En vooral zeer stom. Volwassen mensen stelen toch geen koekjes. De andere bewoners van Connaught lopen voorbij het venstertje zonder zelfs hun pas in te houden. Zonder zelfs de moeite te nemen naar binnen te kijken.
Melanie begrijpt niet goed waarom zij zo anders is dan de andere bewoners.

Tot vandaag. Vandaag heeft Melanie op het vervloekte Facebook een nieuwe groep gejoind:

Connaught Floor ONE! You wish you could be on it.

Beschrijving van de group:

The luckiest people in Connaught...
Just one flight of stairs...
And constant supply of biscuits and tea in the meeting room...

Vanaf vandaag kan Melanie met een gerust hart koekjes stelen.

Radiance

...
Deze ochtend. Ik ging de deur uit, nog half sluimerend.
Toen zag ik dat ook London in een soort droomtoestand verkeerde. Het was winters koud, de zon stond nog laag en het was alsof een enorme filmspot de straten verlichtte.

Ik was laat voor mijn les, (as usual). Dus maakte ik foto’s al rennend. Foto’s van de weg naar school. Die voor één keer heel wat minder doordeweeks leek.

London ziet er altijd zo radiant uit.

(Ik doe hard mijn best jullie dat te laten geloven.)

It's only three pounds

Melanie en ik overliepen wat je zoal kan krijgen voor drie pond in London en kwamen tot dit vreemde lijstje:

- een T-shirt op Portobello Market

- een glas wijn in Gaz’s

- een boek

- negen Danish cinnamon whirls in Sainsbury’s

- een oranje schoteltje in de Sushibar van Selfridges

- Chinees buffet à volonté

- een make-up sponsje van Alexander McQueen

- twee metroritten

- vier duracell batterijen

- twee croissants in een tubeshop

- een zachte mok van Habitat

- tweehonderd gram Jelly Belly’s

- twee keer wassen en drogen

- een glossy magazine

Gaz's Rockin' Blues

...
Gaz's Rockin' Blues in Soho. Wij gingen erheen.
Een club voor kunstenaars met hoeden. Bárstensvol ideeën (de wereld is aan mensen met ideeën).
En ook wel wat voor the common herd. Gelukkig maar.

We gingen erheen met King's Players, theaterlieden. Britse dandy's, vreemd maar very interesting indeed. Very.

Mensen die we hebben ontmoet en niet zullen vergeten:

• iemand die zich verloren voelde omdat hij niets roods droeg vandaag.
• ...
• Lily Allen (in de verte)
• ...
• iemand met een idee voor een minimalistische film (jaja, de wereld is aan mensen met ideeën): een kamer waarin niets gebeurt, behalve een mier die voorbijkruipt. Je ziet het of je ziet het niet.
• ...
• Shakespeare in love.
• ...
• zwarte creep named Richard. In French 'Richaar', zei hij. Onze eerste Richard ooit ontmoet. Wat een desillusie.
• ...
• mooie filmmaakster met Emma Watson-accent.
• ...
• twee aziatische creeps. De ene vroeg: 'Do you think I'm beautiful?' De andere kon niet praten. Alleen grijnzen.

De muziek was van het beste soort. Blues, reggae, rock'n roll. En een zanger met tanden als Jacques Brel.

Idee van Rosie en Melanie voor de toekomst: rock'n roll-les volgen.
Niet dat het er ooit van zal komen. Maar het is een idee. En de wereld is aan mensen met ideeën.

Quotes

...
Min Wei: 'My name is Min Wei Ling.'
Rosie: 'And what does it mean?'
Min Wei: 'No no! It is just Min Wei Ling.'
Rosie: 'Yes, but does it mean something?'
Min Wei: 'It is just Min Wei Ling. Ok?'
Melanie: 'Yes, and what does it mean?'
Min Wei (pakt papier en een bic): 'It is MIN WEI LING.'
Rosie en Melanie: 'aaaaah ahzo jaa aah ja ok...'
Min Wei: 'Ok? Just Min Wei Ling.'

Rosie: What do you study?
Amerikaan: War studies.

Brazilian boy (at party): Now I am very friendly, that’s because this is a party. Normally I’m not that friendly.

Melanie (over bier) (op zeer onstoere wijze): 'Ge giet dat eigenlijk binnen gelijk soep.'

Rosie (tegen Italiaan): 'Ciao!'
Italiaan: 'Oh! Parlate Italiano?'
Melanie: 'No, just ciao. Ciao!'

Melanie (overdag): Hi!
Brazilian boy: (zwijgt en kijkt naar de grond)

Friederike: ‘... und dann, mitten in der Nacht wachte ich auf und fragte mich "Wo sind eigentlich meine geschnittenen Karotten?"'

Dalila (tegen Rosie): 'Weet ge, gij bent zo iemand die ge niet in 't echt kunt tegenkomen. Allez ja, ik associeer u zo met the Underground. Iemand die geobsedeerd is door vogels.'

Rosie: What do you study?
Amerikaan II: War studies.
Rosie: So you probably have a lot of history courses.
Amerikaan II: No it’s mostly about the future.

David: Ik schrijf ook gedichten. Zeer mooi. Zeer mooi. Zeer mooi geschreven.

Shaf (zomaar opeens): I have quite a small tongue actually.

De knipogende Jezus: *knipoog*

Martijn: 'Wooow Doppe ik stelde mij u ineens voor met kokosnoten aan uw oren. Echt sjiek.'

Hugh Grant: Would you like a cup of tea?
Rosie and Melanie: No, thanks.
Hugh Grant: Coffee?
Rosie and Melanie: No.
Hugh Grant: Orange juice -- probably not. Something else cold -- coke, water, some disgusting sugary drink pretending to have something to do with fruits of the forest?
Rosie and Melanie: No, really.
Hugh Grant: Would you like something to nibble -- apricots, soaked in honey -- quite why, no one knows -- because it stops them tasting of apricots, and makes them taste like honey, and if you wanted honey, you'd just buy honey, instead of apricots, but nevertheless -- there we go -- yours if you want them.
Rosie and Melanie: No
Hugh Grant: Do you always say 'no' to everything?
Rosie and Melanie (look at him deeply): No.

David: 'Geschiedenis van de Nederlanden? Ahja ik ken dat. Dat is met een prinses in een bos die dan gered wordt. Zeer mooie verhalen he.'

Jonne: 'Ik heb wel mijn broek nog niet aan, maar kom maar binnen.'

Widget: *lacht*

Hilary Swank: *lacht*

Shaf: 'I do not fear death.'

Min Wei (op haar blog): October 11, Happy dinner. “那个笔是怎么能让它转起来的？”我一怔：“什么笔？”Doppe和Judith马上接上说：＂就是你今天和教授讨论问题的时候把笔拿在手里转的那个小把戏。＂我呆了２分钟，然后明白过来他们在说我不自觉地出现的那个转笔的习惯，敢情他们上课的注意力都到我的手上了。。。“我也不知道我怎么会弄的，总之现在习惯成自然了。”“那样很ＣＯＯＬ！”Judith说

I’m a little tea-leaf*

Zeer toevallig. Mijn eerste keuze om weer thuis te raken van op Melanies kot was de metro via Victoria line (de lichtblauwe). Unfortunately, there were no services on the Victoria line in all stations.
Dus nam ik eerst de Northern line (de zwarte) naar Embankment, daar de Circle line (de gele) naar Westminster en tenslotte de Jubilee (de grijze) naar Finchley.

Op de Circle line zag ik een Widgetposter nét boven de deur. Tralala, en die hing een beetje LOS.
Aan Westminster trok ik de Widget in één beweging uit z’n kader en marcheerde de metro uit onder afkeurend tonggeklak en getsk van de achterblijvers.
Mijn Widget hangt nu breed-lachend in room 116, Lord Cameron, Hampstead.

*tea-leaf is rhyming slang voor thief

Spotting Banksy II

Onze Banksyklopjacht ligt niet stil. Nee. Dat lijkt maar zo.
(Noem het maar stilte voor de storm.)

Maar wij houden u graag op de hoogte van de vorderingen.
Wij stuurden deze mail naar het British Museum:

Dear Mrs./Mr.

We are four students of King's College London and we do research on the topic 'What is art? Challenging the boundaries.' Therefore, we would like to see 'Early Man Goes to Market' by Banksy, which is currently not on display anymore. We would very much appreciate it if you could show it to us nonetheless. The man at the information desk told us we could e-mail you.

Yours sincerely,

Judith Van Doorselaer, Melanie Blandin, Rhea Vanhellemont and Rosie Bloch

Nu is er eindelijk een antwoord:

Dear Ms Van Doorselaer

Thank you for your enquiry. Unfortunately the artwork you are looking for does not belong to this department but to Prints and Drawings. Your request was passed on to Maureen Welby in Prints and Drawings last week and hopefully you will hear from her soon.

Kind regards

Samantha Wyles

Nog even geduld dus. De doorbraak zit eraan te komen.

Memento voor de kok

De kok is ontslagen.

Geen kok zó vriendelijk als hij tegen Rosie en mij (ook wel omdat wij zijn taarten altijd prezen.)
Geen kok zó trots op wat hij heeft gekookt.

Op een dag vroeg hij ons om hem een briefje te schrijven waarin we zegden hoe lekker we z'n eten vonden. We beloofden het, maar vergaten het.

Vrijdag keek hij ons zeer triest aan en vroeg waarom we geen briefje hadden geschreven. We zeiden: we'll do it right now!
Hij gaf ons een pen en een papier waarop stond: Petition for the chef.
Wij: Oh no, are you going to be fired?
Hij: The manager will decide. Perhaps I won’t be here anymore on Monday. But could you please talk to the manager?
Hij gaf ons haar naam en nummer:

Clair Alyewood: 077/0881650

Wij vergaten haar te bellen. De bitch heeft de kok ontslagen.

Vlagen uit surreële gesprekken op feestjes

(...)
Jongen (waarvan ik de naam vergeten ben): So where do you come from?
Melanie: Belgium
Jongen: Oh, nice. So you speak French?
Melanie: (Tsk. Voor de zoveelste keer.) No, Dutch.
Jongen: Oh what a coincidence! I had a strange dream last week, really. I dreamt that I was reborn as a Dutch boy.
Melanie: What a coincidence!
Jongen: Really. A wild dream it was. And it felt so great, you know, being a Dutch boy.
Melanie: How did it feel?
Jongen: I don’t know. I only remember that I was very poor and I was living on the countryside and it stank there.
Melanie: (Oh God. Ik moet echt zorgen dat hij blijft doorgaan.) Yes, Belgium countryside stinks.
Jongen: But that didn’t matter because I was really happy there.
Melanie: (Judith! Concentreer je. Zorg vooral dat hij niet ophoudt) Oh, that’s nice. So how did you look in your dream? Were you blond?
Jongen: YES! I was! How did you know that?
Melanie: I don’t know, I just thought you might have been blond.
Jongen: Oh.
(...)
Jongen: But you know what was most interesting about my dream?
Melanie: No?
Jongen: It was set in the 1920s.
Melanie: That’s really interesting! What would that mean?
Jongen: I think it means that I was a Dutch boy in a former life.
Melanie: Oh! Waaaw! And do you think that you will be reborn again after this life? (Hahaha! Ik houd het haast niet meer.)
Jongen: Yes, I believe so.
Melanie: I wonder in what country you would be reborn.
Jongen: I don’t know. But I’ll calculate it. I need a globe for that.
Melanie: Let me know if you’ve calculated it.
Jongen: I will.
(...)

Chance. Luck. And Joy.

Ik was hem net bijna vergeten.
Maar daar was hij weer.

(is this love?)
(haha)

My Fair Man

Sommige mensen praten niet in Londen. Maar zingen (en schreeuwen onverstaanbaar).
Het leven is een musical in Portobello Road.

Rosie's Lecture Notes uit Multilingualism

Indianisms

e.g.: Innit > they’re my mum’s youngest sister, innit?

Cousin brother and cousin sister > S.E. would say: female/male cousin

Global teenage language

‘like’ be+quote

e.g.: I’ll be like: “yeah”

Up-speak/Australian questioning intonation

e.g. I didn’t like [learning it↑]

Black talk

e.g.: wha gwan (= hello)

I’ve got to chip (= walk away quickly)

Seen (= I understand)

It is typically felt that certain dialects/varieties belong to certain groups.

You have to be very cautious about ‘authenticity’.

Ik mag niet lachen. Judith snuift en ik hoop dat we nu niet de slappe lach krijgen.

Het is heel gevaarlijk, want ik moet mij zeer erg inhouden. Als ik me niet zou concentreren zou ik echt uitbarsten! Man toch.

Plots wordt alles grappig. Lastig hoor. Ik heb dat iets te vaak tegenwoordig.

Hopelijk kan ik hier snel weg.

Nu weet ik hoe Thomas en Raphaël zich voelen als ze de slappe lach krijgen in volle zaal zonder zichtbare reden.

Als ik me blijf concentreren op mijn geschrijf gaat het beter. Ik mag ABSOLUUT niet naar Judith kijken.

Uh oh. En alles valt heel de tijd van deze lastige minieme tafelachtige dingen. Waarom heb ik ook zoveel papieren. En geen perforator. Verdikkeme.

She's back!

Banksy-speurtochten hebben zo hun voordelen...
Ze leiden misschien niet altijd naar Banksy, maar ze leveren ons wel mooie momenten op. Zomaar toevallig. Right place, right moment.

Melanie en ik waren het beu om onwetende vreemden aan te spreken en besloten even langs Tate Modern te gaan: daar waar de echte kenners huizen.

Bij Tate bleek net een oude bekende gearriveerd te zijn: Maman, de reuzenspin van Louise Bourgeois!

We hadden ze reeds bewonderd in Raversijde, aan onze kust, ter gelegenheid van Beaufort 2006. Na een uur puzzelen stond ze alweer stevig op haar enorme poten.



Maman zal hier nog een jaar blijven, met zicht op de Thames en St Pauls Cathedral, en onder het toeziend oog van Tate Modern.


Wij zijn superblij met haar komst!

(laatste foto van http://www.guardian.co.uk/arts/gallery/2007/oct
/03/spider?picture=330878513)

Impression of the Underground

...
Euston Road. Rush hour. Mensen en mensen en mensen. Gehaast.

Roltrappen. (Please keep right.)
Lange helle witte gangen.
Chicago. Wicked. Haast je, haast je.
Carmen. Across the Universe. Haast je, haast je.

Dan, muziek. Ik blijf er even van stilstaan (ik ben de enige). Een jongen met gitaar die Angie zingt. Ik lach naar hem (ik ben de enige).

Roltrappen. Please keep right.

De gitaarjongen steeds kleiner en kleiner. Zijn muziek steeds stiller.

Lange helle witte gangen. Please keep all your belongings with you. Please report any suspicious behaviour to a member of staff.

Platform Northern Line. Een massa mensen. Mind the gap. Mind the gap.

Instappen. Geen plaats. Rechtstaan. Warm.
Please stand clear of the doors

(Mama, I have to pee!)

Kijken naar mensen.
Wegkijken als zij naar jou kijken.
Kijken naar Widgetposters.
Bedenken hoe je ze kan losmaken.

Uitstappen. Please stand clear of the doors. Mind the gap. Mind the gap. De gangen opnieuw. De helle kleuren. Please keep all your belongings with you. Please report any suspicious behaviour to a member of staff.
Ik luister niet meer.

Ik HOU van the tube.

(Will I ever see him again?)