Spotting Banksy: poging I

De grote Banksy. Wij kennen hem van een artikel in De Morgen en van een boek over hem in de shop van Tate Modern. Maar laten we hem voor onwetenden maar omschrijven als een ‘kunstterrorist’ of ‘guerilla-kunstenaar’.

Dingen die hij heeft gedaan:

* Hij wisselde in een Londense platenzaak honderden exemplaren van de nieuwe cd van Paris Hilton met zijn eigen remix van haar muziek. De foto's van Paris Hilton in het hoesje veranderde hij in foto's van een topless Paris Hilton met een hondenkop.

* Hij maakte talloze graffitiwerken, vooral in London, die vaak maar enkele uren hebben bestaan.

* Hij hing zijn eigen werk op in gerenommeerde musea. Smokkelde bijvoorbeeld Early Man Goes to Market het British Museum binnen. Dit bleef enkele dagen onopgemerkt en is nu opgenomen in de vaste collectie.

Wij, Rosie en Melanie, hebben besloten een klopjacht in te zetten. Spotting Banksy.

Part 1:

Rosie en Melanie in het British Museum. Op zoek naar Early Man Goes to Market. Niet te vinden op de afdeling prehistorie.

Naar de inlichtingenman. Wat bleek: het werk is uit de zichtbare collectie gehaald. Als je het toch persé wil bekijken, kan je een mailtje sturen naar het museum.
Dan neemt een opzichter je mee naar de kelders van het museum (zo stel ik het me toch voor) en wikkelt het uit stoffige lakens voor je.

(Rosie en ik gaan zeker een mailtje sturen. We laten de afloop nog wel horen.)

Part 2:

Op internet lazen we dat er in Clink Street enkele van Banksy's graffitiwerken te vinden waren.
Rosie en Melanie met the tube naar Clink Street.

We zijn het straatje drie keer op en neer gelopen. Geen spoor van graffiti. Enkel versgeschilderde muren.

Proof that we were there:

(we were angry)
(so we took revenge)
(we left a mark on the versgeschilderde muren)

Laten we het toegeven. We hebben gefaald vandaag.

Maar dit is nog niet het einde.

The Lady of Shalott

In Tate Britain zagen we 'The Lady of Shalott' van John William Waterhouse (1888), een schilderij geïnspireerd op het gelijknamige gedicht van Alfred Tennyson (1832). (remember les van Buelens)

Lying, robed in snowy white
That loosely flew to left and right —
The leaves upon her falling light —
Through the noises of the night
She floated down to Camelot:
And as the boat-head wound along
The willowy hills and fields among,
They heard her singing her last song,
The Lady of Shalott.

Heard a carol, mournful, holy,
Chanted loudly, chanted lowly,
Till her blood was frozen slowly,
And her eyes were darkened wholly,
Turned to towered Camelot.
For ere she reached upon the tide
The first house by the water-side,
Singing in her song she died,
The Lady of Shalott.

(voor de hele tekst zie: http://www.victorianweb.org/authors/tennyson/
los1.html)

Never meet at Tate!

Tip van de week: spreek nooit zomaar af aan de ‘Tate’. Melanie en ik deden het en toen volgde onderstaande sms-dialoog...

...

Melanie--> Rosie (om half vier):
Oei. het zal nog tien minuutjes duren. het stond niet meer op mijn kaartje en is verder dan verwacht.

Rosie --> Melanie:
Ocharme! Geen probleem! Ik wacht op jou in de shop, want het is koud buiten. Hihi. Tot straks!

Melanie --> Rosie:
Ojee doppe, er zijn toch geen twee tates he. Ik zit hier in shop van Tate Britain en ik zie je nergens...

Rosie --> Melanie:
Hm there might be two Tates. ik ben in de Tate Modern bij de Thames. anders probeer ik bij uw Tate te geraken! doehoei!

Rosie --> Melanie:
Hihi wat stom dat ik helemaal nt meer ad verschillende tates gedacht had. ehm. anders zie ik of ik met the tube bij Tate Britain kan geraken! ik zoek het even op!

Melanie -->Rosie:
Ik kom anders naar jou. Maar er is hier een meneer die zegt dat het 40 minutes walking is óf 2,8 pound for the boat. Wat doe ik nu?

Rosie --> Melanie:
Kijk ondertussen al maar rond. ik ga nu naar het dichtstbijzijnde metrostation om te zien of het in n goeie zone ligt.. ik laat je nog weten of ik er geraak!

Melanie --> Rosie:
ok!

Rosie --> Melanie:
Ik ben er!

Melanie --> Rosie:
Je bent een schat! bij je aankomst hier worden je meteen enkele pralientjes gepresenteerd.

Rosie --> Melanie:
But where are you? welke vloer? ;-)

Melanie --> Rosie:
groundvloer! gewoon zoals je binnenkomt. (er zijn toch geen drie tates he?)

Uiteindelijk vond ik Melanie onder een prachtige koepel, een andere ingang!

Insolence of wat je moet doen om je leven zin te geven

Vandaag zijn onze levens ondersteboven gehaald.
We zien de dingen nu in een heel ander licht.
We hebben Hilary Swank gezien. Tweevoudige Oscarwinnares.

Hilary Swank maakt haar opwachting vóór de winkel Selfridges om haar parfum te promoten.

Dit is hoe het ging.

Hilary liep als een zwaan over de rode loper. Daarrond stonden fotografen en andere mensen waaronder wij.

Hilary bleef in het midden van de loper staan, glimlachend alsof haar leven ervan afhing.

De fotografen riepen:

...

Hilary Hilary! To your left!
Flits. Flits.

Hilary Hilary! To your right!
Flits. Flits.

Hilary Hilary! To your left again!
Flits. Flits.

(bliksemschichten daalden op ons neer.)

(en wat deed ik: ik wurmde me blochsgewijs door de menigte en was zeer dapper.)

En toen was ze plots weer weg.


En ik heb de mooiste foto van allemaal.

Vuile dingen in musea

Rosie en ik liepen door het British museum. Plots schrokken we ons een hoedje. Dit was wat we zagen:

We gingen het ding toch ook even van de andere kant bekijken.

Dit was wat we zagen:

Hoe vreemd. De vele gedaanten van een slang.

filosofische bedenkingen over A's en B's

Voor wie graag wil weten hoe Rosie en Melanie met elkaar communiceren:
Dit is een voorbeeld van wat voor dingen Rosie naar Melanie mailt:

(...)

Kheb wel nog veel te zeggen
(niet echt spannend ofzo)

(of iets waar je nieuwsgierig naar moet zijn)
(gewoon in't algemeen veel)
hihi

(eeeecht waar :))

dus als ge nu zegt: als ge a zegt moet ge b zeggen, komen we terecht in zo'n situatie waarbij de 'b' voor u steeds aantrekkelijker en interessanter wordt en voor mij steeds miezeriger en onbeduidender...

Want er IS dus daadwerkelijk helemaal geen EEN specifieke B. :)

hihihi

Is deze opmerking over A's en B's niet bijzonder clever? Ja dat vind ik wel.

Het sneeuwwitjesyndroom

Het gebeurt wel eens dat Rosie en ik anders denken over bepaalde dingen, maar dit is NIET zo als het gaat over appels. Nl. over het onontkoombare feit dat appels MOETEN blinken voor je erin mag bijten.

(This is a fact.)

Van kastjes naar muren, ofte how to feel lost at King’s

Oh Erasmussers aller landen, beware! King’s college, een universiteit met een klinkende naam, heeft een very lousy erasmussysteem.

Eerste poging tot inschrijven. Maandag in de Strand Campus.

Rosie volgde dankbaar de vele ‘enrolment’ bordjes die haar uiteindelijk bij de ‘Enrolment People’ brachten. De EP, gehuld in fluogeel, bewaakten een dubbele deur met het opschrift: ‘stage 1’.

Rosie: ‘I am an Erasmus student, can I enrol here?’

Enrolment girl (de Slechte): ‘Yes, you can.’

Enrolment boy (de Rosse): ‘go and sit there next to the boy in the orange T-shirt.’

De Oranje bleek een Amerikaan die kennelijk ook niet in het bezit was van roze of gele papieren waar alle anderen vrolijk mee door de lucht wapperden. Rosie besloot hem te betrekken in haar zorgen.

Rosie: ‘ehm do you actually know why you're here and what is going to happen?’

De Oranje: ‘I really have no idea. Somebody just told me to come here, so I did. I asked them (the EP) why I was here, and they told me I should be on this very chair.’

Nice.

Na twee uur mochten we eindelijk naar de Andere Deur. Daar moesten we aanschuiven voor ‘stage 2’. Stage 2 bleek kort en krachtig.

Man: ‘Any pink or yellow forms?’

Rosie: ‘No, I am an Erasmus student and I’m afraid I don’t …’

Man: ‘Erasmus? Sorry, we don’t enrol Erasmus students today.’

Rosie: ‘Ehm, they told me to come here.’

Man: ‘Yeah, but you can’t get enrolled now.’

Rosie: ‘So, when do I have to enrol? And do you know if there is any Erasmus orientation?’

Man: ‘You have to enrol on Friday, and there is an orientation Thursday at Guy’s’

Rosie en haar zus Goes besloten om toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en die informatie de volgende dag eens te gaan checken. Na een lange omzwerving kwamen ze uiteindelijk uit bij het poepsjieke Guy’s.

Aan de receptie daar bleek een Buitenlandse Vrouw te zitten, wiens moedertaal overduidelijk nìet het Engels was.

Rosie: ‘Hello, I am an Erasmus student, do you know if there is an Erasmus orientation here on Thursday?

B.V. na een hele poos wezenloos staren: ‘I’ll look at my papers. Ehm there is an orientation on Wednesday.’

Rosie en Goes begaven zich dan nóg maar eens naar Strand, alwaar de receptioniste hen in heerlijk Brits Engels wist te vertellen dat er die dag om twee uur net een Erasmus orientation was.

What a coincidence...

En o god, wat een organisatie.

Hoe is het in London?

Dit is hoe het in London is:


(Great great great!)

Het begin van het begin

Hoe we aan onze namen komen.
(een wat ingewikkeld verhaal)

Meer dan een jaar geleden, tijdens de Gentse feesten (o wat vliegt de tijd!), slenterden Rosie en ik met nog enkelen wat doelloos door de stad.

Eigenlijk heette Rosie toen nog niet Rosie en ik heette nog niet Melanie. Rosie heette toen nog Doppe en ze was me net aan het vertellen hoe een zwarte man tegen haar was beginnen praten op straat.
En wat een vreemd gesprek het was geweest:

Zwarte man: Hi how are you?
Doppe: I'm fine.
Zwarte man: I've only just arrived here, and I'm a bit lonely.
Doppe: ah, ok.
Zwarte man: What's your name?
Doppe: Uh, uh, I'm Melanie...
Zwarte man: Oh, nice name!
Doppe: Yes.
Zwarte man: Perhaps we could become friends?
Doppe: Oh, I'm sorry but I don't have much time.
(haast zich weg)

Een tijdje nadat Doppe me dit verhaal had verteld, begonnen twee weirdo's in het Engels een gesprek met ons: 'Hi, what's your name?'
En ik zei zonder nadenken de eerste naam die in me opkwam: 'I'm Melanie!'
Doppe keek even kwaad naar me, en zei een beetje verbouwereerd tegen de twee: 'Uh uh I forgot.' En dan vlug: 'Oh uhm, now I remember, I'm Rosie!'

Sindsdien heet Doppe niet meer Melanie, maar Rosie. Ik heb haar naam gestolen.

Als we Engels spreken veranderen Doppe en ik in Rosie and Melanie.