Rosie en Melanie hebben een zeer enthousiaste lieve vriendin: Inna Eels. Zij is werkelijk een onversaagde avonturier-ster.
Inna Eels vertrekt binnenkort naar mijlenver van hier vandaan.
Afscheid namen Rosie en Melanie al wel, maar ze willen het toch nog op de blogmanier doen.
Namelijk met een gedicht. En wel een gedicht van Paul Snoek, een gemeenschappelijke oude bekende.
Inna Eels, we wensen je een fantastische reis toe. Het zal zooooo o o o spannend zijn. En heel erg mooi.
Het zal een reis worden om nooit meer te vergeten.
Aan de andere kant van het water zullen wij als piepkleine stipjes in het piepkleine landje op je wachten en aan je denken.
Tot snel! Miep miep!
Nachtwaarts
Het is wanneer de nacht
aan mijn slapeloos venster
aanleunt, dat de warmte zwaar
wordt als een molensteen.
Het is wanneer ik de manen
van de gonzende muren streel,
dat de huizen uit wandelen gaan,
bergafwaarts.
Het is dan, maar dat weten
wij niet, dat de sterren
sprinkhanen worden en zwerven
van grashalm naar grashalm,
die wij niet kunnen zien.
(Paul Snoek)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Oooooo-oooh wat een toepasselijk Snoekbrouwsel! Gelukkig verbindt dit fantastisch medium de stipjes nog in no time met elkaar, zodat we elkaars avonturen kunnen volgen (wat ik dus zeker ook zal doen ^_^).
Tot gauw! (maar ook liefst niet te gauw ;) )
Miepmiep
Post a Comment