Gent - -> Amsterdam

Donderdagavond om tien na half zes. Rosie komt te laat in een onbekend auditorium. Keirap de berg opgefietst en kei uitgeput. Ze draagt haar bril, want de lenzen kriebelen. In het enorme auditorium herkent ze niemand, ze ziet alleen vage vlekken. Zelfs de prof is een vlek. En de powerpointpresentatie.

‘Niet erg’, denkt Rosie, ‘de eerste les lijken vakken toch sowieso maar vlekken’.

Ze probeert even om op te letten. Het gaat over geschiedenis. Allez, historisme. Wat is het verschil tussen bronnen en werken? Rosies gedachten dwalen af naar het eerste jaar unief, toen had ze ook een vak dat zo begon, histooooooooorische kritiek.

Het eerste jaar, de eerste indruk van de Blandijn. Het eerste gesprek met Melanie herinnert ze zich nog goed. Het was...

JAAR 1, DAG 1.

Rosie zit in de les Nederlandse taalvaardigheid. Ze worden ‘ingeleid’. Ze bestudeert de pennenzakken van de meisjes naast haar, ja om toch een of ander gesprek te kunnen beginnen moest het nodig zijn. Naast haar zit M. Toevallig? Ze weet dan nog niet dat ze met M. zoveel avonturen zal beleven. Ze start een banaal gesprek.

Rosie: ‘Ik had zoveel last van muggen vannacht, ik kon niet slapen.’

Melanie: ‘Kan je zo geen spray kopen ofzo?’

De prof plaatst de vlek van het historisme tegenover de vlek van het postmodernisme. Eeehm. De context verschilt. Dat snapt Rosie wel, en ze schrijft op: 18^e – 19^e eeuw: Verlichting <-> 20^ste – 21^ste eeuw: postmoderne tijd. Ze krijgt telefoon, genante trilfunctie: HMMM HMMM HMMM. Melanie heeft een heel grappige trilfunctie. Echt ongelooflijk wat voor een geluid haar gsm voortbrengt.

JAAR 2, SEMESTER 1.

Rosie en Melanie zitten in het aquarium. Met een broodje en aquariumsoep. Omdat ze beseffen dat dit een ongelooflijk leuke tijd is, zijn ze op voorhand al melancholisch. Melanie zucht: ‘we zitten al in de helft’. Rosie (die altijd goed voorbereid aan de dingen begint): ‘toch niet? We hebben toch nog drie jaar?’ Nee, de richting duurt maar vier jaar. Jammer. Rosie en Melanie nemen zich voor om nog meer van elk Blandijn-moment te genieten.

Het gaat plots over iets nieuws. Rosie grijpt de kans en begint opnieuw te noteren: de narratio van de ontdekking van het kind. Oei. Een narratio?

JAAR 2, SEMESTER 2.

Nederlandse Taalvaardigheid, UIJTSPRAAK. Rosie en Melanie zitten in het taallabo met een hoofdtelefoon op. Ze voeren gesprekken met Stienhoize en Pottelberg. Plots worden ze met elkaar verbonden. Ze zijn gecrasht op de maan en moeten –in standaardtaal- beslissen wat ze gaan meenemen om 250 km op de maan af te leggen. Ze discussiëren 10 minuten en 49 seconden. Over verwarmingseenheden, horlogemakers, Bloch, fotografie, zwarte gaten, ... De hele verdere dag hebben ze nog de slappe lach.

De civiliseringstheorie van N. Elias. Die vertrekt van het idee dat volwassenen veranderen. Ze worden steeds netter en tammer. Oeioei. Rosie zucht. Ze wil tijdreizen. De tijd terugspoelen naar het eerste jaar. Ze beseft wel dat ze gemakkelijk in haar herinneringen alles mooier maakt, maar ze weet zeker dat ze de vier Blandijnjaren nooit mooier kan voorstellen dan ze waren. Ze denkt nog aan Melanie die blochbroodjes buitmaakt, aan Min Wei Lin, aan de Londonervaring, aan door Gent fietsen met Devolder-gezichten, aan Plan P, aan ....

HMMM HMMM HMMM, bericht ontvangen van een blandijnmakker: ‘Verleden en toekomst bestaan slechts voorzover wij eraan denken’.

Rosie denkt: ‘daar zit iets in’ en doet eindelijk de ultieme opletpoging.