Harry en Herman

Dit is een waargebeurd verhaal, over B. en J. die naar Amsterdam reisden om daar drie mensen te bezoeken:
- Anne-Sophie
- Harry (Mulisch)
- Herman (Van Veen)

Voorbereidselen voor het Harry-bezoek:
- eigen profiel verzinnen (intelligent, mysterieus en enigszins naïef en vleiend)
- krijtlijnen van het gesprek uitstippelen
- Mulisch-quotes uit het hoofd leren (één van A-S's grote talenten)
- pudding maken

Het was een dag van omwegen.
- Langs de Albert Heyn, voor roze koeken, stroopwafels en puddingpoeder.
- Dan de tram op, een steelpan met pudding in de hand.
- Naar het Leidsplein. Aanbellen bij Mulisch. Gesprek door de parlofoon

J: Hallo, bent u meneer Mulisch?
Harry: Hier woont geen meneer Mulisch.

Tweede poging:
B: Hallo, wij komen Harry Mulisch pudding brengen.
Harry: Hier woont geen Harry Mulisch.

Toen hebben we, B, A-S en ik, de pudding maar zelf opgegeten (in een Ierse pub).
Meneer Mulisch, had u maar opengedaan!
Het smaakte heerlijk.

Volgende bezoek: bij Herman in Carré.
Wat zong hij mooi. Zo mooi dat op het eind de mensen bleven klappen. En bléven klappen, klappen!
Bisnummer 1, 2, 3...
Toen staakte het geklap.

Tot... wij, met z'n drie, weer héél hard begonnen
en plotsklaps klapte heel Carré weer mee.
Bisnummer 4, 5, 6

En toen riep B., smekend: Spetter pieter pater!
Herman keek naar ons met zijn blauwe ogen
wou bijna gaan zingen

TOEN
een Hollandse roet in de pudding kwam gooien: Zing Anne voor me, ik heet óók Anne!

TSK!

Herman keek ons nog even aan, verontschuldigend, en zei: Sorry, maar het is al laat. Geen liedjes meer.

We keken sip maar toen...
vingen de podiumtechniekers aan:

Spetter pieter pater
Lekker in het water
Ga maar vast naar huis
Ik kom een druppel later

La-lalalalala-lalalalalala-lalalalalala
...