Saturday 12 April 2008

Vliegen

...
Donderdagochtend.

Rosie en Melanie zitten in de les Vergelijkende Literatuurwetenschap. Vooraan, noodgedwongen. Achteraan is alles vol, want naar goede gewoonte zijn ze te laat gekomen.

De les is niet eens oninteressant, maar Rosie en Melanie kunnen niet opletten. Het lukt hen gewoon écht niet.

Ze horen geen woord van wat de professor met zijn huig-r aan het vertellen is

(ze aanbidden hem dus ook helemaal niet ofzo, zoals een bepaalde jongen wel eens durft te beweren. Als ze de hele les door stilletjes lachen is dat om wat ze elkaar vertellen, niet omdat ze de professor met zijn zachte stem gezamenlijk adoreren)

Rosie en Melanie zeggen tegen elkaar dat het leuk zou zijn als ze hier op de één of andere manier naar buiten zouden kunnen sluipen. Ze stellen zich voor hoe het zou zijn als ze plots ineen zouden schrompelen tot vliegen, terwijl iedereen gewoon ijverig verder noteert... en dan, na een kakje op het hoofd te hebben gelegd van iemand die ze niet zo leuk vinden, het auditorium zouden uitvliegen. Om dan weer hun oude vertrouwde vormen aan te nemen. (inclusief Rosie's roze jasje).

Van vliegen komt het gesprek op vliegen (het werkwoord vliegen bedoel ik).
Waarop Rosie en Melanie elkaar uitleggen hoe zij precies vliegen als ze vliegen in hun dromen.
Rosie vliegt zo: met zwemmende bewegingen de lucht doorklieven (wat wel écht zéér lastig is)
Melanie vliegt zo:
- ofwel idem Melanie
- ofwel flapperende bewegingen maken, tot je pijn krijgt in je armen en steeds harder moet gaan flapperen om in de lucht te blijven, tot je uiteindelijk zachtjes neerstort.
- ofwel in kleermakerszit in de lucht zweven zoals een fakir, en je dan voortbewegen via roeibewegingen.

Dan vragen ze zich af wat nu eigenlijk de gebruikelijkste vliegwijze is.
En ze besluiten dat het wijs zou zijn daar een poll aan te wijden.

(Dit bericht dus als verantwoording van de misschien wat vreemde nieuwe poll...)
(Waarop waarschijnlijk níemand meer zal antwoorden aangezien onze blog op sterven na dood was...)
(Een representieve poll zal het dus niet worden...)
(Nou ja, dan is dat maar zo...)

13 comments:

Anonymous said...

Even een verantwoording van 'andere'... Ik vlieg eigenlijk nooit, ik zweef meestal gewoon wat rond zonder dat ik er iets voor moet doen... Dat is wel handig ;-)

Melanie said...

O! Wat moet dat heerlijk zijn!
Bij mij is het meestal echt zeer lastig! En niet lang vol te houden...
:-)

Anonymous said...

Meestal zwem ik, hoewel mijn droom-ik die zweeftechniek van fien ook heel goed beheerst.

Trouwens: verantwoording voor een vreemde poll, hebben jullie dat dan nodig? Een 'normale' poll zou me eerder verbazen ;)

Anonymous said...

En dat zweven kan ook heel snel gaan, zonder dat je er dus moeite voor moet doen...
Zwemmen gebeurt ook wel!

Anonymous said...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Impressora e Multifuncional, I hope you enjoy. The address is http://impressora-multifuncional.blogspot.com. A hug.

Anonymous said...

Ik heb "andere" aangklikt: ik vlieg, en vaak, in mijn dromen: altijd om aan iets te ontsnappen en altijd met behoorlijk rustige "vleugelslagen". Dus in het fladderen kon ik mij niet zo goed vinden.

Rosie said...

Ik kan niet begrijpen dat jullie gewoon zweven!
Bij mij gaat het redelijk makkelijk (zwemachtig)tot op een punt dat ik besef: o jee, ik kan eigenlijk helemaal niet vliegen. En dan gaat het moeilijker en moeilijker tot ik gewoon wakker word van de lastigheid.
Hetzelfde heb ik voor met autorijden.
Dan tuf ik rustig op de autostrade tot ik plots besef dat ik eigenlijk helemaal niet weet hoe dat mòet. Stresserende dromen, olala..

Anonymous said...

Ik heb fladderende aangeklikt... Of staat er flapperende? Maar bij mij is het echt zoals een of andere grote roofvogel en met een fladderbeweging ben ik zo hoog als een vliegtuig... hahaha!
Kakjes leggen kan ik niet, toch niet als ik vlieg.

Anonymous said...

Ik heb twee soorten vliegen, afhankelijk van de droom waar ik inzit: allebei zijn ze zeeeeer lastig. De ene is gewoon "schoolslag", bij de andere moet ik een soort springende bewegingen maken waarbij ik telkens net niet de grond raak, maar door de luchtweerstand terug naar boven ga (zo van doing doing). Handig om aan dieven te ontsnappen maar als ik wakker word ben ik wel serieus uitgeput.

Anonymous said...

Toen ik daar nog was, op aarde, heb ik het ook wel gedaan, dromend gevlogen, vliegend gedroomd. Nou ja, niet zo vaak hoor, en omdat het nu toch al een tijdje geleden is, herinner ik het mij ook niet meer zo scherp. Gelukkig heb ik er destijds iets over genoteerd:


'JAMMER. WE WAREN ZO'N MOOIE UITVINDING.

Ze hebben ons geamputeerd.
Jouw dijen van mijn heupen.
Wat mij betreft
zijn ‘t stuk voor stuk chirurgen. Allemaal.

Ze hebben ons ontmanteld.
Uit elkaar gehaald.
Wat mij betreft
zijn ‘t stuk voor stuk ingenieurs. Allemaal.

Jammer. We waren zo’n mooie, stapel-op-elkare uitvinding.
Een vliegmachien gemaakt van een man en zijn vrouw.
Vleugels en toebehoren.
We zweefden een beetje boven de wereld.

We vlógen zelfs een beetje.'


Let er maar niet op dat het allemaal nogal bitter klinkt. Wat wil je, ik schreef het na een liefde die geregeld mooie vliegdromen opleverde en dan bruusk zomaar kapot gemaakt werd. Soit, wat jullie interesseert is de droomvliegtechniek. Die komt slechts zijdelings aan bod in deze notitie, maar misschien toch duidelijk genoeg om een postume vermelding als de ‘stapel-op-elkaar-vliegdroom’ op te leveren in jullie lijstje van droomvliegtechnieken.

Met vriendelijke groet,

De geest van Yehudi Amichai.

Anonymous said...

Bij mij ging dat lange tijd zo: in horizontale positie, mijn armen naast mijn lichaam gestrekt en naar believen op mijn buik of op mijn rug, overvloog ik steden en dorpen. Om vooruit te komen moest ik ritmisch roeien met mijn voor de gelegenheid tot reusachtige olifantenflappen uitgegroeide oren. Het was een langzaam, plechtstatig gebeuren. Onder mij draaide de aarde in slow motion voorbij van dag naar nacht naar dag. Boven mij menden de zon en de maan hun gespan in gelijke vaart door blauwe, grijze of zwarte luchtschappen. Soms verdwenen ze achter wolken of einders, maar ik wist met zekerheid dat ze nooit verloren waren en later toch weer op zouden duiken. Het was allemaal tegelijk spannend en toch ook monotoon. Soms zelfs zo monotoon dat ik er een beetje bij in slaap viel. Dan sliep ik dus in de droom van mijn eerstehandse slaap en dan kon het gebeuren dat ik in die tweedehandse slaap ook tweedehandse dromen droomde en vaak (maar niet altijd) waren dat weer vliegdromen compleet met olifantenflappen, zodat die tweedehandse droom meestal niet te onderscheiden was van mijn oorspronkelijke droom. Dan durfde ik het niet aan nog verder door te stoten naar derde- en vierdehandse slapen en vliegdromen, uit schrik dat ik de weg niet meer terug zou vinden naar droomloos leven in de eerste macht. Goed, dan bleef ik maar liever rondhangen in mijn primaire vliegdromen en het mooie was dat ik met die gigantische roeispanen van me alle geluiden opving - boven mij de muziek der sferen en onder mij de geluiden van de aarde. En niet zelden hoorde ik dan spottend gelach van dwergen die zich vrolijk maakten over mijn buitenproportionele oren en omdat ik zoals vele dromers een alles bij elkaar nogal gevoelig ego heb, begon ik daarvan te blozen en dan was het uit met mijn vliegen en dromen en ik werd wakker in de aan vallende appels en peren (en soms vliegtuigen) herkenbare wereld van Newton.

(Ik moet bekennen dat ik flaporen heb. Daarom onderteken ik alleen met mijn initialen.)

H.L.

Anonymous said...

Ik heb ook "andere" moeten kiezen, want ik vlieg anders. Ik vlieg eigenlijk niet, ik duik :) Ik doe dan zo'n hoog duiksprongske, en dan blijf ik hangen...en dan kom ik naar beneden. Dat lukt altijd maar 1x denk ik.
En die locaties zijn ook altijd weer van de beste: laatste keer (dat ik weet) was in de tuin van mijn bomma...

Anonymous said...

Qyu s kjo c hot sex movies, porn. Tvg t, drb aigkfq|lea kpkbibw t to wm.