Avondsneeuw

Het is zaterdagnacht en onmiskenbaar winter. Rosie verlaat de Bijloke; die avond heeft ze pianotrio's gehoord.
Ze weet dan nog niet wat ze nu weet, dat haar nog een concert – een privéconcert - te wachten staat.

Uitvoerder: Rosie en omgeving.
Publiek: Rosie.

Rosie stapt door de sneeuw. Knerp. Knerp. K-K-Knerp. K-nérp. KNERPknerpknerp. Knerp.
Schuif.
Knerp. Knnnnerp. K-k-n-errp. Knerpknerpknerp. Ke-nerp.

Ze hoort sneeuwvlokjes vallen. Ziet ze. Ziet zelfs hun schaduw.

Ze hoort de rand van haar muts tegen haar sjaal ruisen. De kassa rinkelt zachtjes, botsend tegen haar been.

Alles in het ritme van haar eigen pas. En de sneeuw. Het onvoorspelbare sneeuwgeknerp.
Soms hetzelfde, soms stilte, soms een uitschuiver. Maar altijd net zoals het moet zijn.

Knerpknerp. Knerp. Kkkkkkkkkkkkkknerp. K-k-k-nerp.

Een besneeuwde fietser. FFFFFfffffffffffffffffffffffffFF.

Een tegen-knerper. KNERP KNERP KNERP KNERP.

Een sirene, een lach, een tram. Wieoewahaahahaachhhhhhhhhhhhhhhhhtingtingting.

Een onverzwakte straatromeo: çava cherie?

Oui ça va.
Elle va.

Elle va knerp kenerp kenerep knrp knrp krrrrp.