Den Eclair

Captain Cat, at his window thrown wide to the sun and the clippered seas he sailed long ago when his eyes were blue and bright, slumbers and voyages; ear-ringed and rolling, I Love You Rosie Probert tattooed on his belly, he brawls with broken bottles in the fug and babel of the dark dock bars, roves with a herd of short and good time cows in every naughty port and twines and souses with the drowned and blowzy-breasted dead. He weeps as he sleeps and sails. (Under Milkwood, Dylan Thomas)



Een éclair, twee éclair, drie éclair, vier éclair. Tralalalalaaa.

Een éclair, twee éclair, drie éclair, vier éclair. Traaaalalalalaaaaa.

De Vooruit, een tafeltje aan de trap: PM, Tine V., Anneleen D., A-S en Rosie. Ze wachten.
Ze zijn naar een toneelstuk geweest. Een luisterstuk. Een droomstuk. Prrrrrrachtig.

Een éclair, twee éclair en een half.

't Was wel goed zeg. Jaja. Goh goh.
In het begin wat moeilijk te volgen, maar na een tijdje moeilijk los te laten. Een wereld werd voor hen geschetst. Zo mooi, zo intrigerend.

Only you can hear the houses sleeping in the streets in the slow deep salt and silent black, bandaged night.

Rosies maag knort.
Een éclair, twee éclair.

Tine V. had nog niet gegeten. Iemand een stukje?

Time passes. Listen. Time passes.

Een éclair en een half.

Een éclair moeten ze toch overhouden. Voor de held van de avond.

'Meneer Decleir, een éclair?'

Pompidom. Uit welke deur zou hij komen?

Outside, the sun springs down on the rough and tumbling town. It runs through the hedges of Goosegog Lane, cuffing the birds to sing.

Nog maar één éclair.

Hij is vast al naar huis. Hij slaapt vast al vast.

From where you are, you can hear their dreams.

Een halve éclair.

En DAN! STAP STAP STAP STAP STAP het monument der Vlaamsche acteurs. In enkele luttele seconden loopt hij het tafeltje voorbij.

ZIE HEM GAAN, JAN DECLEIR DAMES EN HEREN!

Trap af en wég.

Een halve éclair. En bonzende harten.

Zucht.