...
De eekhoorn zat op een divan en at het ene stuk taart na het andere. Langzaam zakte hij achterover terwijl zijn buik dikker en dikker werd. Tenslotte was zijn buik zo dik dat niemand er meer overheen kon kijken. Vol ontzag dromde iedereen samen voor de eekhoorn die nog steeds doorging met eten, maar niemand slaagde erin, zelfs op zijn tenen, en ten slotte zelfs op een stoel, om over de enorme buik heen te kijken. Men hoorde wel het gerommel van de taarten, maar men kon er slechts naar gissen wat zich daarachter afspeelde, hoe hij daar uit zijn ogen keek, en hoe hij daar nog altijd at.
De eekhoorn zat op een divan en at het ene stuk taart na het andere. Langzaam zakte hij achterover terwijl zijn buik dikker en dikker werd. Tenslotte was zijn buik zo dik dat niemand er meer overheen kon kijken. Vol ontzag dromde iedereen samen voor de eekhoorn die nog steeds doorging met eten, maar niemand slaagde erin, zelfs op zijn tenen, en ten slotte zelfs op een stoel, om over de enorme buik heen te kijken. Men hoorde wel het gerommel van de taarten, maar men kon er slechts naar gissen wat zich daarachter afspeelde, hoe hij daar uit zijn ogen keek, en hoe hij daar nog altijd at.
(Toon Tellegen)
Het was feest in Connaught Hall. Op lange tafels stonden grote schalen met gerechten. De ogen van R&M gleden meteen naar de laatste tafel.
Drie soorten taart. Chocoladetaart, aardbeientaart en citroentaart. Zonde die niet alledrie te proeven.
R&M aten, lepelden het ene na het andere stuk binnen, bleven eten.
Ze werden dikker en dikker.
En namen als toetje nóg een stuk taart, chocolade, die was de beste.
Ze eindigden op bed, niet in staat zich nog een centimeter te bewegen, met buiken als bollen, als tonnen, als bergen.
1 comment:
Oh wat zou ik er veel voor geven, voor nog zo'n festijn met nadien het neerploffen op een bed in een kamer met de mooiste gordijnen van Londen.
Post a Comment