BLISS

...
Op maandag 19 mei, om twintig voor acht, belde Rosie aan bij Melanie.
Kom binnen, zei Melanie.

Als iemand anders op dat moment in de buurt was geweest, had die het meteen gevoeld: er stond iets te gebeuren.

Rosie en Melanie wisselden blikken van verstandhouding en glimlachten. Ze wisten precies wat van hen verwacht werd.
Ze gingen naar buiten en openden hun paraplu. Plots werden ze door een windvlaag de lucht in gezogen. Toch vonden ze het ongepast gilletjes te slaken. Stoer hielden ze zich vast.

Toen ze boven de MacDonalds vlogen, zagen ze beneden een rood stipje dat zwaaide.
Een beetje onhandig daalden ze neer. Precies op tijd. 8 uur stipt. Het moment van de Afspraak.

De jongen op de afspraak had vanalles bij zich. (Zijn identiteit blijft nog even geheim.)
R & M & de jongen wandelden naar de Graslei, waar ze vanalles uitspookten:

Ze gingen langs het water zitten.
Ze gingen op paaltjes staan (de jongen op vuilnisbakken)
Ze maakten hoge (of niet zo hoge) sprongen (van euforie?)
En de jongen werd bijna overreden door een bus (met een jolige buschauffeur erin)

Dit alles had een doel. Natuurlijk.
(maar dat is iets voor de volgende post)

Eén ding is duidelijk: Rosie en Melanie hebben op 19 mei één van hun levensdoelen vervuld.
(En hun grote paraplu kapotgemaakt.)