Rosies waterige donderdagavond

Rosie zit op haar kot alleen. Helemaal natgeregend na de vioolles - heen én terug - echt geen weer om een hond door te jagen.

Normaal met haar geliefde een avond doorgebracht maar hij is er plots vandoor naar Engeland. Zomaar ineens onverwacht.

Het leven is aan de impulsieven. Met bijgevolg droeve lieven.

En nu luistert Rosie naar haar nieuwe (oude) plaat en naait letters op haar nieuwe kousen, opdat haar zusjes ze weer niet inpikken.

Ja de wereld is aan de pikkers. Met bijgevolg sokkenloze zusters.

O ja o ja.

De avond draait anders uit. Natgeregend tot op het vel, een uur bibberend les volgen, terug natgeregend worden, lastige chauffeurs, een plots vertrek naar Engeland.

Zielige druppelende koude donderdagavond.

En nu dus een kopje thee, sokken naaien en een plaatje.

Gezellig, gewoon in Gent.

R&M exclusive

Een voordeel aan gemaskerde bals: iedereen geraakt binnen. Zo ook Rosie en Melanie. Op het meest exclusieve gemaskerde bal van Gent.

Chez Mathieu: gouden ballonnen, champagne, bailey’s in Hoegaerden glazen, enorme kandelaars, cupcakes, vers exotisch fruit. À volonté – écht, grenzenverleggend à volonté.
Onidentificeerbare gulzigheid, een ander voordeel van maskers.

Het belangrijkste van de avond : het volk. Wadden vòlk! Kate Moss, Serena Vanderwoodsen, Blair Waldorf, Liv Tyler..
(In Gent?)

Gemaskerd plezier: dansen in de enorme balzaal (hoeveel balzalen herbergt Gent?), interessante gesprekken voeren met de incrowd (of niet?), kapsels versieren met gouden ballonnen (van wie?) en -stiekem- genieten van ontmaskerende momenten (aha!).

De tijd vloog.
Kate Moss en Liv Tyler namen hun fiets (een witte en een gele) en fietsten babbelend de vroege ochtend in. Richting NYC.
R&M namen hun persoonlijke limo naar huis.

Of niet?

Muziek is alles

Zondagavond concert. Enigmavariaties van Elgar. Dvorak’s celloconcerto.
We zijn allemaal in het zwart. In een blauwe zaal.
(We hadden evengoed groen kunnen dragen en spelen in een gouden zaal. De kleuren maken weinig verschil)

De concentratie. De onderlinge relaties. De jarenlange vriendschap.

De eerste violist knipoogt naar de knappe eerste celliste. T en T. Ze lachen.
Samenzweerders.


Samen groeten.

En dan ... de muziek.

Mooie T. Getalenteerde T.
Ze spelen hun solo schitterend.

We spelen allemaal met vuur. Geïnspireerd en geleid door de energierijke, gevoelige, schattige dirigent: ‘het interesseert me niet als iemand van jullie teleurgesteld is, moe, ziek, of boos. Op dit moment bouwen wij iets zo belangrijk, zo uniek, iets dat alleen nu bestaat’.

Hoe is het mogelijk? Zoveel stress, zoveel thesisgedachten, hersenspinsels, zoveel vragen over het komende jaar (wat? waar? hoe? waarom?), zoveel vragen tout-court. Ze verdwijnen.

Bij Dvorak. Bij Debussy. Bij Barber. Bij Mozart. Bij Bach.


Elke keer opnieuw de creatie. Elke keer subtiel anders.
En het gaat niet om het vergeten van minder leuke dingen. Dat is niet het doel.
Het gaat om het beleven. Om het moment. Om deze ene kans om nù te creëren. Om nu mee te voelen. Om de muziek.

Muziek is geluk, creativiteit, verdriet, melancholie, nostalgie, hoop, woede, forte, piano, stilte, rust, gewoel, con amore, tutti, solo, vivace, allegro, pianissississimo. Het moment. Het moment. Telkens het nu. Het nu.
En ook nog nu.


Nu.


(en nu)

Het slagen van Plan P!

...
Plan P is geslaagd. Het had niet beter kunnen lopen.

Pegasus en Zwielpaard ontrafelden de boodschap, slaagden in hun missie. Ze doorliepen het Blandijnparcours met glans.

Plan P bracht licht in het donker, in het donker van een auditorium.

'De decaan moest het weten', zei het Zwielpaard.
'Moeten die twee geen thesis schrijven?', zei Pegasus.
(Ja, die twee moeten een thesis schrijven)

Oef. Geen plan Pc.